Charles Darwin był przyrodnikiem XIX wieku, który stał się najważniejszym imieniem w teorii ewolucji. Promował ideę "przetrwania najsilniejszych", która objęła teorię doboru naturalnego. Jego książka z 1859 roku "O powstawaniu gatunków za pomocą doboru naturalnego" wywołała wrzawę na całym świecie, szczególnie w kręgach religijnych i naukowych.
Zmieniając swoje cele zostania ministrem anglikańskim, Darwin studiował rośliny, skamieniałości i zróżnicowane ustawienia geologiczne przez ponad cztery lata i opublikował książkę zatytułowaną "Journal of Researches" na podstawie swoich notatek. "Journal of Researches" jest postrzegany przez naukowców jako początki teorii doboru naturalnego Darwina; ponad 20 lat upłynęło między tą publikacją a książką, która wprowadziła go w historię.
Po przeczytaniu "Eseju o zasadzie zaludnienia", napisanego przez brytyjskiego filozofa Thomasa Malthusa, opisującego przeludnienie i ludzkie przetrwanie, wyraźne poglądy Darwina stały się bardziej zestalone. Po kolejnych latach zbierania i studiowania większej ilości własnych danych, Darwin opublikował w listopadzie 1859 r. "O powstawaniu gatunków metodą doboru naturalnego". Książka ma sześć wydań i sprzedawana jest w stałym tempie przez wiele lat po publikacji. W kręgach religijnych jest postrzegany jako sprzeczny z teorią kreacjonistyczną opowiedzianą w Biblii. Choć Darwin nie jest pierwszym przyrodnikiem, który napisał na temat teorii doboru naturalnego, jego prezentacja sprawiła, że był on bardziej zrozumiały dla szerszej publiczności.
