Komórki w gąbczastej warstwie komórek roślinnych są spakowane luźno ze sobą, ponieważ pozwala na wymianę gazową. Przestrzenie powietrzne pomiędzy gąbczastymi komórkami pozwalają komórce łatwo ułatwić wymianę dwutlenku węgla i tlenu pomiędzy zewnętrzem a wnętrzem komórki.
Według SparkNotes warstwa gąbczasta jest drugą warstwą mezofilu, która jest tkanką między komórkami naskórka, w których gazy dyfundują z aparatów szparkowych. Szparki, małe otwory na spodniej stronie liścia, otwierają się i zamykają, aby umożliwić dwutlenkowi węgla i tlenowi w komórce. Ponieważ gąbczasta warstwa jest luźno upakowana, gazy przemieszczają się w puste przestrzenie otaczające gąbczaste komórki. Otwarta przestrzeń pozwala gazom swobodnie przemieszczać się do iz komórki, gdy szparki otwierają się i zamykają. Na przykład, kiedy otwarte są szparki, wdziera się dwutlenek węgla i wypływa tlen. Kiedy aparaty szparkowe są zamknięte, żaden z gazów nie może dostać się do komórki ani z niej wyjść.
Według BBC, przestrzenie powietrzne w warstwie gąbczastej umożliwiają dyfundowanie dwutlenku węgla do liścia i zwiększają jego powierzchnię. Dodatkowo warstwa gąbczasta zawiera chloroplasty, w których znajdują się aparaty szparkowe odpowiedzialne za wymianę gazową. Zasadniczo, gdy komórka roślinna zawiera wystarczającą ilość wilgoci, komórki strażnicze szparek wypełniają się wodą i otwierają ją. Następnie następuje wymiana gazowa. Jednakże, gdy komórki roślinne tracą zbyt dużo wody, komórki strażnicze opróżniają się, co zamyka szparki. Zapobiega to dalszej utracie wody i wymianie gazowej.
