Naprzemienne ciemne i jasne plamy na płaszczu lamparta pomagają rozbić zarys jego ciała, pozwalając mu lepiej zakamuflować się na murawach lub w lesie i skuteczniej polować. Działa na zasadzie uciążliwego ubarwienia, również eksponowanego przez tygrysy i zebry. UCSB przypuszcza, że pierwotny gen, który spowodował plamy na sierści lamparta, mógł być mutacją.
Podczas gdy ewolucyjna przewaga niezwykłego ubarwienia lamparta jest dobrze znana dzisiaj, w przeszłości płaszcz lamparta znalazł się w temacie afrykańskiej mitologii. Jedna ludowa opowieść przypisuje miejsca do wypadku z przyjacielem Leoparda Ogniem, ale inna twierdzi, że Żółw jest odpowiedzialny za malowanie zarówno Zebry, jak i Leoparda; te historie różnią się w zależności od regionu. Rudyard Kipling zmierzył się z kwestią plamek lamparta w opowiadaniu "Just So", natknął się na prawdę, że nieregularne wzory dają ogromną przewagę podczas polowania. Długookresową zaletę plam zaobserwowano porównując liczby nakrapianego lamparta z jego kuzynem, czarnym lampartem, który nie może ukryć się poza gęstymi lasami deszczowymi i ciemnością. Rozety w płaszczu lamparta zostały zaprojektowane tak, aby skutecznie maskowały nawet, gdy zwierzę się porusza.
