Niewiele wiadomo na temat wczesnego pochodzenia i rozwoju starożytnych egipskich hieroglifów, ale uczeni w piśmie używali ich do przechowywania dokumentacji (zarówno administracyjnych, jak i religijnych lub kulturowych), a także do przekazywania informacji. były zwykle inkedowane na zwoje papirusu, włączane do wzorów garncarskich lub rzeźbione w kamień, jak widać na ścianach grobowców. Najstarsze znane przykłady starożytnych egipskich hieroglifów przypisuje się królowi króla Skorpiona I, który rządził Górnym Egiptem około 3250 r. Pne.
Te wczesne hieroglify zostały odkryte na płótnie przechowywanym wewnątrz glinianych garnków w grobowcu starożytnego władcy w Abydos. Ich cel wydawał się być czysto administracyjny, jako dokumentacja dochodów podatkowych i plany ekspansji politycznej. Było też wiele znaczników z kości słoniowej z napisami hieroglificznymi. Są one rozumiane jako katalogowanie etykiet dla przedmiotów w grobowcu.
Te wczesne hieroglify, podobne do późniejszych przykładów, składały się z uproszczonych obrazów otoczenia, takich jak przyroda i góry. Sam król został wyznaczony i zidentyfikowany przez współczesnych archeologów obrazem skorpiona.
Przed tym odkryciem, które pochodzi z starożytnych egipskich hieroglifów już od 3300 roku. lub 3200 r., naukowcy założyli, że język został wynaleziony w Mezopotamii, która jest obecnym Irakiem, w pewnym momencie przed 3000 pne, i że Sumerowie byli zatem pierwszą grupą kulturową, która z niej skorzystała.
