Starożytni Egipcjanie budowali swoje domy z cegieł błotnych. Zbierały muł z brzegów Nilu, mieszały go ze słomą i formowały cegły w formach. Pozwolili cegielom wyschnąć, ułożyli je i pokryli dom gipsem. Wykorzystanie drewna było rzadkością z powodu niedoboru drzew.
Bażanty miały proste domy z cegły mułowej z kilkoma meblami. Rzemieślnicy mieli nieco większe domy z kilkoma pokojami i często więcej niż jednym poziomem. Zamożni budowali swoje domy z centralnym dziedzińcem, a każda sypialnia w domu bogatych miała własną łazienkę. Royalty żyli w pałacach, które często stanowiły same w sobie miasto.
Dach większości domów był płaski i zaprojektowany, aby zapewnić cień, ponieważ deszcz był rzadki. Zewnętrzne schody prowadziły na dach, gdzie mieszkańcy często chodzili w nocy, aby uciec przed upałem. Podczas gdy kuchnia była otoczona murem, nie miała dachu, pozwalając mieszkańcom na gotowanie nad otwartym ogniem bez wychwytywania dymu w domu. Egipcjanie również mieli w kuchni piec do pieczenia z cegły mułowej.
W większości domów było wiele pokoi, w których zapewniono miejsce na rozrywkę dla gości, spanie i gotowanie. Egipski projekt domu obejmował centralny szyb powietrzny i małe okna umieszczone po drugiej stronie drzwi, aby umożliwić wentylację i naturalne chłodzenie. Błoto zapewniało izolację od ciepła słonecznego.
