Cukier nie jest minerałem, ponieważ pochodzi ze źródła roślinnego. Aby substancja mogła zostać uznana za minerał, musi występować naturalnie, być stała i nieorganiczna.
Aby kwalifikować się jako naturalnie występująca substancja, minerał musi być wynikiem procesu geologicznego. Przykładami mogą być: ekstremalny spadek lub wzrost temperatury, nadmierne ciśnienie w długim okresie czasu i przedłużona obudowa mineralna w innych formacjach skalnych. Następnym warunkiem, aby substancja mogła zostać uznana za minerał, musi być substancja stała w zakresie temperatur występujących na powierzchni Ziemi.
Trzeci warunek jest taki, że substancja musi być nieorganiczna. W przypadku cukru krystaliczne ciało stałe powstaje z roślin, takich jak trzcina cukrowa i buraki. Utworzony związek nie należy do tej samej kategorii co węgiel, który czasami (błędnie) określa się jako minerał. Chociaż oba mają charakter organiczny, węgiel powstaje w wyniku łączenia procesów geologicznych. Związek cukru powstaje bezpośrednio z roślin.
Wraz z tymi normami, minerały są prawie zawsze związkami pierwiastków. Chociaż mogą one dzielić tę samą uporządkowaną strukturę krystaliczną, co cukier, są one chemicznie formowane przez ziemskie procesy geologiczne. Typowe rodzaje minerałów obejmują natywne pierwiastki, siarczki, tlenki, węglany, fosforany, siarczany, halogenki i krzemiany.
