Cukier jest prostym wiązaniem kowalencyjnym i jest monosacharydem, który jest najprostszą formą węglowodanu. Jest to jedno z najczęstszych wiązań kowalencyjnych na Ziemi.
Wiązania kowalencyjne występują, gdy elektrony są współdzielone przez jeden lub więcej atomów. Te wiązania występują na wiele różnych sposobów, a wiązania jonowe są jedynymi wiązaniami, które nie są kowalencyjne. Wiązania kowalencyjne są najczęściej spotykane w elementach, które nie są metalami, ale mogą występować, gdy elementy metalowe i niemetalowe są fizycznie usytuowane w niewielkiej odległości od siebie. Te rodzaje wiązań różnią się od kowalencyjnego wiązania cukrowego, ponieważ cukier składa się z dwóch niemetalowych pierwiastków. Wiązania kowalencyjne występują tylko wtedy, gdy elementy znajdujące się blisko siebie na układzie okresowym pierwiastków tworzą razem i rozpoczynają współdzielenie elektronów.
Podczas gdy cukry są jednym z najlepszych przykładów wiązań kowalencyjnych, często mogą się zmieniać w zależności od elementów, które są wokół nich. Kiedy zmieniają się atomy, cukier może zmienić się z glukozy w sacharozę iz powrotem. Można je również łatwo przekształcić w bardziej złożone cukry z dodatkiem różnych substancji, takich jak woda, która zamienia cukier w płynną postać. Większość cukrów pochodzi z rodzaju glukozy, ale może pochodzić z dowolnego rodzaju pierwiastka, który jest wiązaniem monosacharydowym.
