Synteza białek różni się w organizmach prokariotycznych i eukariotycznych ze względu na zmiany procesu inicjacji i metodę translacji informacji przeprowadzaną przez komórki. Eukarioty są zazwyczaj bardziej złożone niż prokarioty i wykonują bardziej zawiłą formę synteza białek.
Synteza białka w organizmach prokariotycznych i eukariontach polega na użyciu pewnego rodzaju materiału genetycznego, znanego jako mRNA, który kopiuje informacje niezbędne do stworzenia nowego białka z genów i przenosi je do organelli komórkowej zwanej rybosomem. Kiedy mRNA dociera do rybosomu, rozpoczyna się pierwszy etap syntezy białek zwany inicjacją, w którym rybosom próbuje właściwie przetłumaczyć mRNA, aby stworzyć pożądane białko.
Synteza białka wymaga, aby rybosom związał się z łańcuchem aminokwasów i zasad znajdujących się w mRNA znanym jako kodon. To pozwala mRNA dopasować się do transferowych kwasów rybonukleinowych znanych jako tRNA, aby kontynuować proces syntezy białek. Lokalizacja kodonu użytego do translacji mRNA i synteza nowego białka różni się między eukariotami i komórkami prokariotycznymi, co powoduje dwie różne sekwencje niezbędne do syntezy białka. Po zakończeniu syntezy białek w obu typach komórek, specyficzne kodony znane jako kodony stop powodują reakcję w rybosomie, która kończy sekwencję syntezy i umożliwia uwolnienie nowo powstałego białka do komórki.
