Menisk powstaje głównie z powodu przylegania, a częściowo z powodu dość wysokiego napięcia powierzchniowego wody, zgodnie z amerykańską ankietą geologiczną (USGS). Menisk może poruszać się w górę lub w dół w zależności od tego, czy cząsteczki cieczy są przyciągane do siebie, czy do zewnętrznego materiału.
USGS definiuje łąkotkę jako krzywą na powierzchni wody, gdy ciecz dotyka innego materiału. Przykładem tego jest woda przyklejająca się do wnętrza szklanki. Adhezja jest głównym powodem występowania menisku. Zbyt częste jest również stosunkowo wysokie napięcie powierzchniowe wody. Woda wbija się, ponieważ cząsteczki wody zostają przyciągnięte do cząsteczek w ścianie szklanego zlewu. Ponieważ cząsteczki wody zwykle sklejają się ze sobą, inne molekuły wody przywierają do cząsteczek dotykających szkła, gdy cząsteczki dotykające szkła przylegają do pojemnika, tworząc w ten sposób menisk. Cząsteczki te przesuwają się w górę szkła tak daleko, jak pozwalają na to spójne siły wody, dopóki nie zostaną powstrzymane przez grawitację od dalszej wędrówki.
Menisk może iść w górę lub w dół, wyjaśnia USGS. Normalnie ludzie widzą wklęsły menisk, w którym cząsteczki cieczy są przyciągane do tych w pojemniku. Ważne jest, aby odczytywać środek cieczy w rurce, aby uzyskać rzeczywistą objętość cieczy, zauważa USGS.
