Według Kanału Historii, Hitler nakierował Żydów na spełnienie dwóch głównych celów czystości rasowej dla Aryjczyków lub czystych Niemców oraz potrzeby terytoriów, na których ta rasa mogłaby się rozwinąć. W swoim zjadliwym antysemityzmie postrzegał naród żydowski jako złą rasę nastawioną na dominację nad światem i obwiniał ich za wiele problemów Niemiec, w tym klęskę podczas I wojny światowej.
Antysemityzm w Europie długo poprzedza nazistowski reżim, a uczucia Hitlera dotyczące narodu żydowskiego odbijały się echem wielu Niemców między pierwszą a drugą wojną światową. W swojej książce "Mein Kampf", napisanej na długo przed dojściem do władzy, Hitler wyjaśnił, jak się czuł, gdy pisał o antysemityzmie, że "jego ostatecznym celem musi być niezmiennie całkowite usunięcie Żydów"
Zgodnie z nazistowską ideologią, Żydzi byli uważani za nieuczciwych lub podludzi. W pogoni za higieną rasową naziści nie atakowali tylko narodu żydowskiego, ale także Cyganów, komunistów, Polaków, homoseksualistów, świadków Jehowy i związkowców. W 1939 r., Przed rozpoczęciem masowej rzezi narodu żydowskiego, Hitler ustanowił program eutanazji, podczas którego zginęło około 275 000 inwalidów i osób upośledzonych umysłowo. Ludność żydowska poniosła jednak najgorsze ofiary. Według Bio, z 11 do 14 milionów ludzi, których zgładzili hitlerowcy i ich kolaboranci, około sześciu milionów było Żydami, co stanowiło około dwóch trzecich całej populacji żydowskiej zamieszkałej w Europie.
