Prawo Hooke'a jest używane do opisania zachowania sprężyn i innych elastycznych obiektów podczas rozciągania przez siłę. Stwierdza, że wielkość odkształcenia jest liniowo zależna od użytej siły, więc dwa razy dana siła wytwarza podwójną deformację. Prawo Hooke'a stosuje się tylko do sił stresowych, więc przy wysokich poziomach siły ta relacja się załamuje.
Prawo Hooke'a to prawo sprężystości odkryte po raz pierwszy przez Roberta Hooke'a w 1660 r. Każda wiosna lub inny obiekt elastyczny jest zgodny z tym prawem, ale każdy z nich różni się poziomem odporności na rozciąganie. Obiekty o większym oporze rozciągają się mniej pod tymi samymi siłami, ale bez względu na opór, podwojenie siły podwaja rozciąganie. Dotyczy to jednak tylko punktu.
Aby zrozumieć prawo Hooke'a i jego zakres sił, należy zrozumieć różnicę między stresem a obciążeniem. Stres to ilość siły występująca w każdej jednostkowej części obiektu. Na przykład nacisk jest często opisywany w funtach na cal kwadratowy. Jest to miara stresu. Odkształcenie, z drugiej strony, jest wielkością deformacji każdej jednostki pod wpływem stresu. Przy relatywnie niskich poziomach stres i odkształcenie są proporcjonalne i tylko w tym zakresie obowiązuje prawo Hooke'a.
