Katapulty były bronią dalekiego zasięgu przeznaczoną do niszczenia zamków w średniowieczu. Zwykle składały się z rzucanej ręki uzbrojonej w kosz do przytrzymywania żądanego pocisku, który następnie wystrzelił pocisk.
Katapulty można budować na wierzchu konstrukcji kołowej, aby w razie potrzeby zapewnić mobilność urządzenia. Mogły być używane zarówno do obrony, jak i ataku, a czasami były montowane na murach zamku, aby bronić się przed wrogim oblężeniem. Atakujący użyłby katapult, by osłabić i zniszczyć mury, których nie można zaatakować typową bronią. Wykorzystaliby także katapulty do podpalania wrażliwych miejsc za pomocą łatwopalnych pocisków.
Istnieje kilka rodzajów katapult, takich jak mangonele, balisty i trebusze. Mangele były katapultami, które wykorzystywały siłę skrętu spowodowaną przez skręcanie lin i uwalnianie ich, pozwalając mangonelowi na wystrzeliwanie pocisku. Balista używał również skrętu, a jego konstrukcja przypominała kość ponadwymiarową, strzelając dużymi śrubami, aby uszkodzić mury zamku lub zabijając wiele oddziałów wroga. Balista wywodzi się z broni zaprojektowanej przez Greków, zwanej gastraphete, która była zasadniczo mniejszą wersją balisty. Trebuszecy były bardzo dużymi katapultami, które używały systemu ciężarów do wystrzeliwania dużych pocisków na bardzo duże odległości.
