Tygrysy szablozębne już nie żyją, ponieważ wymarły prawie 2000 lat temu w 10 000 pne. Uważa się, że gatunek wyginął, kiedy pierwsi amerykańscy osadnicy polowali na nich, by zniknąć. < /p>
Tygrysy z szablastymi zębami przemierzały kontynenty Ameryki Północnej i Południowej, sprzyjając lasom i łąkom. Zwierzę zostało nazwane jego dużymi, wystającymi zębami, które miały więcej niż 7 cali długości. Byli mięsożernymi i jednym z najbardziej zabójczych drapieżników swoich czasów, polujących na jelenie, bizony i wełniste mamuty. Tygrysy szablozębne podróżowały w dużych paczkach i ważyły średnio 660 funtów.
Według University of Berkeley istnieje wiele rodzajów "szablozębnych kotów" i wiele obszarów, w których odkryto różnorodność skamielin. Takie obszary są w całej Ameryce Północnej i Południowej, ale określenie tygrys szablozębny popularnie odnosi się do starożytnych kotów północnoamerykańskich znalezionych głównie w środkowo-zachodnich i zachodnich stanach Ameryki Północnej.
Tygrys szablastozębny jest tylko potocznym określeniem. Nie ma czegoś takiego jak prawdziwy tygrys szablozębny, ponieważ żaden z tych kotów nie ma żadnego związku z współczesnymi tygrysami. "Tygrys" z szablą jest symbolem stanu Kalifornii, gdzie odzyskano ponad 2000 szkieletów. Specyficzny typ kota w Kalifornii znany jest jako Smilodon. Smilodon jest chyba najbardziej znaną ze wszystkich szablozębnych odmian kotów. Smilodon żył w zamkniętych siedliskach, takich jak las lub krzewy, które były idealne do zasadzki na zdobycz. Kolejnym szablozębnym kotem znalezionym w Ameryce Północnej jest Hoplophoneus. Hoplophoneus nie jest prawdziwym tygrysem i jest znacznie mniejszy, ale ma podobny wygląd do Smilodon. W Ameryce Południowej jest inny typ kota szablozębnego, thylacosmilids. Teacylosilidy to torbacze o podobnej morfologii szablozębnej. Skamieliny tego typu znaleziono w Kolumbii, Urugwaju i argentyńskiej Patagonii.
