Ton wiersza "Opuszczony dom" Teda Koosera jest jednym z samotnych i samotnych uczuć. Brzmienie poezji to sposób, w jaki poeta przedstawia swoje poglądy na temat w wierszu. Styl, wybór słów i szczegóły wiersza współdziałają, by nadać ton.
Gdy Kooser kronikuje szczegóły tego opuszczonego domu, czytelnicy otrzymują obraz jego mieszkańców i wyzwań, przed którymi stoją. Dźwięk rozwija się poprzez szczegóły wiersza: chwasty na podwórku, głazy na polach, przetwory w piwnicy i rozbite zabawki rozłożone na trawniku. Czytelnicy poznają charakter opuszczonego rolnika i jego samotną żonę. Samotny, opuszczony ton pozwala czytelnikom wiedzieć, że nawet przetwory, które można uznać za pozytywne, są negatywnym szczegółem, ponieważ pokazują, że żona szybko je zostawiła (bez względu na to, jak wyszła). Kooser odkrywa tajemnicę mieszkańców i to, co potencjalnie mogło się wydarzyć dzięki tym szczegółom. Jako poeta, który pisze głównie o pięknie środkowego zachodu, ale także o jego szorstkich krawędziach, zna historię samotności i zawodu serca, które często czekały na pionierów na równinach Nebraski. "Opuszczony dom" uchwycił rozpacz i porażkę, która nawiedzała wielu, którzy próbowali wyrzeźbić życie na równinach.
