Ciśnienie jest wprost proporcjonalne do rozpuszczalności; wzrost ciśnienia również zwiększa rozpuszczalność. Odwrotnie, spadek ciśnienia również zmniejsza rozpuszczalność.
W stanie równowagi rozpuszczalność odnosi się do ilościowego pomiaru maksymalnej ilości substancji rozpuszczonej, którą można rozpuścić w określonej ilości rozpuszczalnika. Określenie "substancja rozpuszczona" odnosi się do cząstki lub substancji, która jest rozpuszczona, podczas gdy "rozpuszczalnik" odnosi się do składnika, który rozpuszcza się. Rozpuszczalność materiału polega na jego stężeniu w roztworze, który nie może dalej rozpuszczać dodatkowej ilości substancji rozpuszczonej.
Na rozpuszczalność wpływa kilka czynników, w tym interakcje substancji rozpuszczonych i rozpuszczalników, wspólny efekt jonizacji, ciśnienie i temperatura. Ciśnienie nie wpływa znacząco na rozpuszczalność ciał stałych i cieczy. Zamiast tego, jego skutki stają się znaczące tylko w odniesieniu do rozpuszczalności substancji gazowych.
Związek między presją a rozpuszczalnością można podsumować, łącząc zasadę Le Chateliera i prawo Henry'ego. Zasada Le Chateliera zakłada, że gdy układ chemicznie zrównoważony zostanie poddany naprężeniu, w tym przypadku ciśnieniu, system zmieni się w celu zmniejszenia naprężenia. Prawo Henry'ego stwierdza, że w stałej temperaturze rozpuszczalność gazu jest skorelowana z jego ciśnieniem cząstkowym. Prawo Henry'ego jest przedstawione w równaniu, p = k h c, gdzie "p" oznacza ciśnienie cząstkowe, "k h " wskazuje stałą prawa Henry'ego, a "c" jest wartością stałą stężenie rozpuszczonego gazu. Wzór ten pokazuje bezpośredni związek ciśnienia z koncentracją oraz rozpuszczalność. Wraz ze wzrostem ciśnienia wzrasta zarówno stężenie, jak i rozpuszczalność.
