Układ słoneczny jest zdefiniowany jako zbiór gwiazdy i wszystkich obiektów, które się wokół niej obracają. Układ słoneczny, do którego należy Ziemia, składa się ze słońca, ośmiu planet, planet karłowatych, asteroid i komet.
Podczas gdy istnienie innych planet było znane od stuleci, idea układu słonecznego została uznana dopiero w XVII wieku. Wcześniej Ziemia była uważana za centrum wszechświata. Nicolaus Copernicus, Galileo Galilei, Johannes Kepler i Isaac Newton wszyscy przyczynili się do opracowania definicji układu słonecznego.
W centrum systemu znajduje się słońce, kulka gazu tak masywna, że jej przyciąganie grawitacyjne reguluje orbity ciał odległych o 3,6 miliarda kilometrów. Ciała najbliższe słońcu to planety Merkury, Wenus, Ziemia i Mars. Pozostałe planety w Układzie Słonecznym to: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Niektóre z tych planet krążą wokół naturalnych satelitów, jak ma to miejsce, gdy księżyc krąży wokół Ziemi. Te satelity są również uważane za część układu słonecznego.
Asteroidy, szczególnie pas planetoid, który występuje pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza, są uważane za część układu słonecznego. Planety karłowate, które krążą wokół Słońca, takie jak Pluton i Charon, są również częścią układu słonecznego. Międzynarodowa Unia Astronomiczna określa, które ciała są określane jako planety lub planety karłowate.
