Powstawanie Układu Słonecznego rozpoczęło się wraz ze stworzeniem słońca po wybuchającej supernowej, która spowodowała sferyczną akumulację cząsteczek pyłu i gazu w olbrzymiej wirującej chmurce zwanej mgławicą. Planety i inne elementy układu słonecznego układ utworzony w płaskiej płaszczyźnie wirującego dysku kurzu.
Nagromadzenie cząstek pyłu około 4,5 miliarda lat temu wywołało reakcję łańcuchową. Środek chmury przyciągnął więcej pyłu, gdy jego siła grawitacji wzrosła. Chmura zwiększała prędkość rotacji, aż spłaszczyła się w dysk obracający się wokół gęstego środka. Temperatury w rdzeniu wzrosły drastycznie, gdy chmura zebrała wystarczającą ilość energii, by wywołać reakcje jądrowe. W końcu słońce utworzyło się w postaci atomów wodoru połączonych w hel, wyładowując ogromne ilości energii w wyniku silnych erupcji.
Układ słoneczny utworzył dwie główne grupy planet: cztery skaliste planety naziemne najbliżej słońca i cztery gazowe planety jowiszowe najbardziej oddalone od Słońca. Planety gazowe skraplają się w niższych temperaturach, stąd ich odległość od gorącego rdzenia układu słonecznego. Skaliste i gęstsze materiały metalowe tworzyły planety naziemne ze względu na ich zdolność do skraplania się w wyższych temperaturach bliżej Słońca.
