Bufor jest odporny na zmiany pH, ponieważ roztwór zawiera dużą ilość zarówno sprzężonego kwasu, jak i sprzężonej zasady w równowadze, umożliwiając neutralizację niewielkich ilości dodawanych kwasów lub zasad. Po osiągnięciu pojemności buforowej pH szybko się zmienia, ponieważ sprzężony kwas lub zasada została zneutralizowana poprzez neutralizację, a roztwór nie jest już w równowadze.
Bufor składa się ze słabej sprzężonej pary kwas-zasada, w której roztwór ma słaby kwas. Ma także sól zawierającą jej sprzężoną zasadę lub słabą zasadę i sól zawierającą skoniugowany kwas. Sprzężony kwas zasady jest tym, co powstaje, gdy podstawa przyjmuje atom wodoru, podczas gdy sprzężona zasada kwasu jest tym, co powstaje, gdy kwas traci atom wodoru.
Jeśli do roztworu buforowego dodaje się kwas, przyjmuje on postać dodatkowego atomu wodoru. Koniugatowa baza akceptuje ten atom, a reakcja tworzy wodę i sól. Jeśli do roztworu buforowego dodaje się zasadę, bufor usuwa atom wodoru z cząsteczek wody. Kwas koniugatu uwalnia atom wodoru, a reakcja tworzy wodę i sól. Stosunek ilości koniugatu kwasu do zasady zależy od pożądanego poziomu pH roztworu.
