Akumulatory ziemniaczane wykorzystują kwasy w ziemniaku do rozpoczęcia reakcji za pomocą dwóch elektrod wykonanych z różnych metali, które powodują przepływ elektronów z jednego do drugiego przez ziemniaki, wytwarzając energię. Ziemniak działa jak mostek solny, łączący anodę lub elektrodę ujemną z katodą lub elektrodą dodatnią. Ziemniak nie jest sam w sobie źródłem energii elektrycznej.
Akumulatory do ziemniaków wymagają dwóch różnych elektrod metalowych o różnych parametrach elektrycznych. Najbardziej powszechnymi materiałami są cynk i miedź. Kwasy w ziemniaku reagują z metalami, tworząc nierównowagę elektronową na każdej elektrodzie. Ponieważ powoduje, że jony utworzone przez reakcję są oddzielone, ale przewodzi prąd poprzez wodę i elektrolity, reakcja wymusza ruch elektronów w elektrodzie miedzianej. Ten ruch elektronów jest prądem elektrycznym i wystarcza do zasilania małych urządzeń.
Niektórzy naukowcy badali ziemniaki jako praktyczną formę mocy. Podczas gdy wiele różnych roślin może służyć jako baterie, ziemniaki są szczególnie trwałe ze względu na wysoką zawartość skrobi. Nie gniją łatwo ani nie przyciągają szkodników w takim samym stopniu jak owoce i inne alternatywy. Gotowanie ziemniaków zmniejsza ich opór elektryczny i czyni je znacznie bardziej wydajnymi niż baterie.
