Dźwięk płynie falami od nadajnika do odbiornika przez medium. Fala jest wytwarzana przez wibracje cząsteczek w ośrodkach, takich jak gazy, ciecze i ciała stałe. Ponieważ dźwięk wymaga medium połączonych i interaktywnych cząstek, nie może podróżować w próżni, takiej jak przestrzeń.
Źródło dźwięku ustawia łańcuch zdarzeń poprzez wibrowanie cząstki medium, które jest najbliżej niego. Ta pierwsza cząstka, która zaczyna wibrować z powodu energii, którą otrzymał ze źródła, przenosi swoją energię do następnej najbliższej cząstki, powodując wibrację drugiej cząstki. Druga cząstka przenosi swoją energię do najbliższego sąsiada. Ten proces transferu energii pozwala na przejście dźwięku od źródła do obserwatora.
Środek, przez który podróż dźwiękowa określa jego prędkość. Przemieszcza się szybciej w środowisku stałym niż w cieczy i szybciej w ciekłych ośrodkach niż w gazach. Jednakże, gdy dźwięk przemieszcza się przez gaz, jego prędkość zależy również od temperatury. Ponieważ powietrze na poziomie morza jest gęstsze niż na dużej wysokości, dźwięk płynie szybciej na poziomie morza.
Fale dźwiękowe poruszają się w wzorach zwanych uciskami. Normalnie dźwięk wędruje w linii prostej, ale odbija się również od obiektów, które napotyka, a to odbijanie nazywa się echem. W czasie podróży fale dźwiękowe tracą energię. Z tego powodu dźwięki generowane z odległości są trudne do usłyszenia. Przy mierzeniu fal dźwiękowych amplituda ma związek z wysokością fal, a częstotliwość mierzy liczbę fal dźwiękowych wytwarzanych w ciągu sekundy. Amplituda i częstotliwość dźwięku nadają mu różnorodność. Dźwięki o wysokiej amplitudzie są głośniejsze niż niska amplituda. Sopranowi śpiewacy i skrzypce są wysokiej częstotliwości, a basowe niskie.
