Sejsmograf ma dwie podstawowe części; obudowa zewnętrzna, która porusza się wraz z falami ziemi i wewnętrzny rdzeń, który pozostaje stabilny i rejestruje ruchy Ziemi. Niektóre sejsmografy są ręczne, ale większość z nich rejestruje dane w sposób elektromagnetyczny.
Sejsmograf składa się ze struktury podtrzymującej i wolnej masy lub sejsmometru wewnątrz urządzenia. Konstrukcja nośna jest bezpiecznie przymocowana do powierzchni Ziemi.
Kiedy ziemia porusza się podczas trzęsienia ziemi, struktura również się porusza. Sejsmometr jest zawieszony wewnątrz struktury i nie porusza się wraz z zewnętrzną strukturą. Dzięki temu sejsmometr może zarejestrować siłę i pofalowania ziemi podczas trzęsienia ziemi.
Sejsmometr często był typem wahadła, z typem końcówki pomiarowej na końcu. Wahadło poruszałoby się wraz z ruchem Ziemi, a rysik rejestrowałby ruch na obracającym się bębnie. Większość ludzi zna długie arkusze papieru, na których przebiegały zygzakowate linie. Te linie są z pisaka oznaczającego ruch.
Nowoczesne sejsmografy zostały ulepszone z ręcznego na elektromagnes. Sejsmometr, zamiast być trzpieniem, jest dużym magnesem. Konstrukcja wsporcza sejsmografu jest owinięta cewkami z drutu, zamieniając urządzenie w elektromagnes. Ruch ziemi wytwarza małe sygnały elektryczne, które są rejestrowane, a następnie przesyłane do komputera.
