Zdolność przystosowania się i wzajemnie połączona natura organizmów żyjących w ekosystemach pomaga utrzymać siedliska w naturalnym świecie. Na przykład, jeśli jeden ważny gatunek zaczyna znikać z siedliska, inne gatunki zaczynają wypełniać pustka. I odwrotnie, jeśli gatunek staje się zbyt duży, rośliny i zwierzęta, z którymi się wiąże, przystosowują się do zwiększonej populacji.
Ekosystemy to zbiory wielu połączonych gatunków, z których każdy ma inne potrzeby. Tak duża różnorodność potrzeb zapewnia wystarczającą liczbę producentów, konsumentów i dekompozytorów, aby utrzymać funkcjonowanie habitatu tak, jak powinno. W miarę pojawiania się niewielkich zaburzeń w habitacie, względna liczba osobników i gatunków jest różna. Z czasem zaburzenia te zanikają, przywracając warunki do normalności. Kiedy to nastąpi, liczba osobników i gatunków wraca do normy.
Na przykład, jeśli zbyt wiele dębów ginie w lesie, liczba wiewiórek żyjących w lesie zmniejsza się. Oznacza to, że jest mniej drapieżników jedzących żołędzie, a więc po 20 lub 30 latach liczba dębów powraca do poprzednich poziomów. Teraz, gdy obecnych jest więcej żołędzi, populacja wiewiórek również się zbiera.
Podczas gdy ekosystemy często żyją długo w świecie przyrody, większość ewoluuje tak jak gatunki. W niektórych obszarach proces ten trwa tysiące lat, podczas gdy inne ekosystemy mogą ewoluować i zmieniać się w ciągu kilku lat. Na przykład we wschodnich Stanach Zjednoczonych, jałowe pola przeważnie ewoluują w lasy zdominowane przez sosny na wiele lat i ostatecznie przekształcają się w lasy dębowo-szypułkowe. Kiedyś na tym etapie ekosystem określany jest jako siedlisko klimatyczne, co oznacza, że pozostaje on w tej formie, chyba że zakłóci go pożar lub inne katastrofalne wydarzenie, zgodnie z Marietta College.
