Słońce jest największym źródłem energii w większości ekosystemów lądowych i morskich. Głównymi wyjątkami są społeczności głębinowe, które zależą od ciepła pochodzącego z kominów hydrotermalnych, a także litotroficzne archaebakterie czerpiące energię bezpośrednio ze skał .
Jeszcze kilka dekad temu biolodzy nie byli świadomi istnienia jakichkolwiek wyjątków na poziomie ekosystemu. W każdym znanym środowisku lądowym i wodnym podstawą łańcucha pokarmowego byli producenci, tzn. Autotroficzne organizmy zdolne do fotosyntezy, takie jak rośliny, algi, fitoplankton i cyjanobakterie. Ponieważ producenci zależą od fotosyntezy od światła słonecznego, a każdy poziom troficzny powyżej producentów zależy od nich pod względem żywności i energii, logicznym wnioskiem jest to, że wszystkie ekosystemy są zależne od słońca, bezpośrednio lub pośrednio, jako ich ostateczne źródło energii.
Ten pogląd zmienił się diametralnie w 1977 r., kiedy naukowcy na pokładzie zanurzonego Alvina odkryli ekosystem głębokiego morza rozwijający się wokół hydrotermalnych otworów w Oceanie Spokojnym. W tym środowisku producenci są bakteriami chemosyntetycznymi, które wykorzystują ciepło z otworów wentylacyjnych, aby dzielić siarkowodór i wykorzystywać jego energię chemiczną do wytwarzania ATP i cząsteczek żywności. Robaki i gigantyczne małże żywią się bakteriami. W termicznych otworach odkrytych później na Oceanie Atlantyckim, mieszkańcy obejmują małże, kraby i krewetki. Producenci nadal są bakteriami chemosyntetycznymi, podstawą łańcucha pokarmowego w ekosystemie, który przetrwa bez światła słonecznego.
