Pole magnetyczne Ziemi działa jak tarcza, która odwraca naładowane cząstki od wiatru słonecznego z dala od tropikalnych i umiarkowanych szerokości geograficznych, zapobiegając w ten sposób utracie atmosfery z powodu uderzenia cząstek Słońca. Planety bez silnych pól magnetycznych mają tendencję do tracenia atmosfery w kosmosie.
Ziemia wytwarza pole magnetyczne z konwekcji stopionych metali, głównie żelaza i niklu, w pobliżu rdzenia. Skręcanie tych metali w stosunku do wirowania planety generuje pole magnetyczne, które zwykle jest silne i spójne. Podczas gdy pole jest aktywne, naładowane cząsteczki ze Słońca są odchylane wokół Ziemi wzdłuż linii sił pola. Niektóre cząstki wiatru słonecznego są przenoszone wzdłuż linii pola na północne i południowe bieguny magnetyczne, gdzie są przyspieszane do atmosfery i wytwarzają zorzę polarną i australialis. Bez ochrony pola magnetycznego stałe ciśnienie wiatru słonecznego stopniowo by się zmniejszało w górnych strefach atmosfery ziemskiej, dopóki nie pozostanie niewiele powietrza. Proces ten zajmuje jednak dużo czasu, a pole magnetyczne Ziemi w przeszłości wielokrotnie osłabiało i zmieniało biegunowość bez zauważalnego wpływu na życie na powierzchni.
