Węże komunikują się ze sobą, wykorzystując swój dobrze rozwinięty system do zbierania wklonów do zbierania sygnałów chemicznych, które wydzielają inne węże. Pozostawiają również związki chemiczne zwane feromonami, aby dzielić się informacjami na swój temat.
Jako samotne zwierzęta, węże rzadko komunikują się ze sobą. Komunikują się głównie w celu znalezienia, zabezpieczenia i obrony partnerów hodowlanych. Węże nie są w stanie wyraźnie słyszeć dźwięków powietrznych. Wykorzystują zmysły smaku i węchu do analizy sygnałów chemicznych w otoczeniu. Ich system womansjonalny pozwala im komunikować się ze sobą, znajdować ofiarę i wąchać pobliskie drapieżniki.
Centralny komponent ich układu womosowo-nosowego nazywany jest narządem Jacobsona, który znajduje się w jamie ustnej. Ma dwa otwory, które otrzymują chemikalia, dzięki czemu węże wyczuwają zapach w otoczeniu i identyfikują lokalizację zapachu. Organy Jacobsona zbierają substancje chemiczne z otoczenia za każdym razem, gdy wąż wystukuje język.
Węże zbierają również feromony, aby określić wiek, płeć i stan reprodukcyjny innych węży. Dodatkowo, niektóre węże wyrażają swoją dominację, walcząc z innymi samcami, szczególnie w okresie lęgowym, kiedy żeńskie węże są w pobliżu. Samce przekazują swoją dominację, utrzymując wyższą pozycję fizyczną niż rywal, pchając głowę przeciwnika do ziemi lub gryząc.
Co więcej, węże wykazują dotykową komunikację poprzez drganie lub szarpanie. Ruchy te pomagają im ustalić, czy kobieta je zaaplikuje. Żeńskie węże czasami podnoszą lub machają ogonem, aby wyrazić swoją aprobatę.
