Lotki cukrowe i latające wiewiórki wyglądają bardzo podobnie, ale należą do odrębnych rodzin. Szybowce z cukrem znajdują się w Australii, a latające wiewiórki pochodzą z Ameryki Północnej. Latającym wiewiórkom brakuje również sakiewki, którą używają szybowce cukrowe, aby chronić i chronić swoje młode. Szybowce są również bardziej wokalne niż ich kuzyni wiewiórni. W przypadku przyjęcia, paralotnie muszą być parami.
Ani szybowce cukrowe, ani latające wiewiórki nie mogą się złamać. Ponieważ szybowce są zorientowane na zapach, ich mocz i ślina mają charakterystyczny zapach i są używane do oznaczania terytorium. Latające wiewiórki potrzebują mieszanki orzechów, zboża i wapnia dla optymalnego zdrowia, podczas gdy cukrowe przekąski jedzą mieszankę warzyw i chudych protein, zwykle w postaci owadów. Diety dzikich szybowców zmieniają się w zależności od sezonu i siedliska. Szybowce z pływającymi cukrami mogą żyć do 15 lat w idealnych warunkach, podczas gdy latające wiewiórki mają średnio 10 do 12 lat. Latające wiewiórki hodują tylko raz w roku; kiedy trzymane są w niewoli, często nie udaje im się to z powodzeniem. Jednak szybowce cukrowe mogą hodować przez cały rok w stanie dzikim lub w niewoli. Szybowce cukrowe są ssakami torbaczy, a latające wiewiórki są ssakami łożyskowymi.
