Wilki komunikują się poprzez język ciała, wokalizacje i ich węch. Wokalizacje często mają formę wycie, szczekania lub płaczu i są ważną częścią kultury wilków. Wilki głównie przekazują wiadomości za pośrednictwem języka ciała i pozerstwa. Jedną z ważnych rzeczy, które komunikują, jest status społeczny. Wilki utrzymują swoją dominację poprzez zerwanie zębów, spłaszczenie uszu lub podniesienie ogona.
Wilki wyczuwają zaduch innych wilków w celu określenia ich zdrowia, statusu reprodukcyjnego i podobnych cech. Dodatkowo, wilki wykorzystują swój mocz do przekazywania wiadomości innym wilkom. Wilki oddają mocz na drzewa i skały na swoim terytorium, aby poinformować, że terytorium jest zajęte. Pomaga to odwieść inne wilki przed wkroczeniem na ich terytorium. Czasami wilki nawet starają się komunikować ze sobą poprzez oddawanie moczu na wyczerpane skrytki na żywność. Zapobiega to wydatkowaniu energii na wykopanie pamięci podręcznej bez powodu i jest to trochę podobne do sposobu, w jaki ludzie mogą zostawić sobie przypomnienie w lodówce.
Ponieważ wilki są skutecznymi środkami przekazu, potrafiły ewoluować bardzo skomplikowane struktury społeczne. Te społeczne adaptacje pozwalają wilkom na tworzenie paczek, które z kolei pozwalają im schwytać bardzo dużą zdobycz.
