Nikiel elementu nosi imię diabła. "Nickel" to zhiszpańskojęzyczna wersja "kupfernickel", która jest niemieckim określeniem "Old Nick's copper". Stary Nick jest archaicznym niemieckim terminem Szatana.
Zanim w XVIII wieku odkryto nikiel przez naukę, metal był często spotykany przez kopaczy miedzi kopiących rudę. Ci przeważnie niemieccy górnicy znaleźli w kopalni duże masy czegoś, co wyglądało jak ruda miedzi. Zespoły dołożyły wszelkich starań, aby wydobywać rudę, ale okazało się, że nie mogły jej odpowiednio wytapiać. Kiedy górnicy próbowali wytapiać to, co uważali za miedź, skończyli z kałużą żużlu. Myśląc, że diabeł gra na nich sztuczki, aby marnować swój czas, górnicy zaczęli nazywać podstępny metal "diabelską miedź".
Od tego czasu okazało się, że nikiel ma niezliczone zastosowania przemysłowe. Jest to przydatny metal do stopu z żelazem i kadmem do produkcji niektórych odmian stali nierdzewnej, na przykład. Jest również wysoko ceniony za jego wykorzystanie w elektronice użytkowej. W połączeniu z kadmem, nikiel jest nieodzownym składnikiem lekkich akumulatorów używanych w telefonach i komputerach przenośnych. Kilogram niklu może wytworzyć 300 kilometrów drutu.
