Rozpuszczalność molarną można obliczyć z KSP, pisząc równanie chemiczne dla substancji, a następnie rozpuszczając i dysocjując tak, aby można było zapisać ekspresję KSP, a następnie można było dodać i pomnożyć stężenie każdego pojedynczego jonu. < /strong> Molowa rozpuszczalność to liczba moli rozpuszczonych w litrze roztworu.
KSP jest znana jako stała produktu rozpuszczalności. Jest to stała równowagi dla substancji stałych, które rozpuszczają się w roztworach wodnych. KSP reprezentuje poziom, w którym substancja rozpuszczona rozpuszcza się w roztworze i im bardziej substancja rozpuszcza się, tym wyższa jest ocena KSP dla tej substancji, natomiast im mniej czasu zajmuje rozpuszczenie substancji, tym niższy będzie KSP być dla tej substancji. Jest coś znanego jako "efekt soli", gdzie wartość KSP jest zwiększona, jeśli obecne są niezwykłe jony. Niezwykłe jony to jony inne niż jony biorące udział w procesie równowagi. Istnieje również coś, co nazywa się "wspólnym efektem jonów". W tym miejscu wspólny jon prowadzi substancję do niższego KSP.
Przykładem rozpuszczalnej substancji jest NaNO 3 (azotan sodu), który ma dużą rozpuszczalność molową z 10,0+ moli na litr roztworu przez większość czasu. Przykład nierozpuszczalnej substancji, AgBr (bromek srebra), ma minimalną molową rozpuszczalność, przy wartości bliskiej 5,71 x 10 do -7 moli na litr.
