Większość nietoperzy używa nawigacji dźwiękowej lub biologicznej, znanej jako echolokacja. Nietoperze emitują dźwięki, które odbijają się jak echo i pozwalają im wykryć przeszkody na swojej drodze, zlokalizować gniazda i znaleźć jedzenie.
Istnieje ponad 900 gatunków nietoperzy, a większość z nich wykorzystuje różne cechy fizyczne, takie jak megafonowe uszy i sonary, jako ich główny mechanizm naprowadzania. Nietoperze używają swoich głosów, nozdrzy lub języka do emitowania dźwięków ultradźwiękowych w zakresie częstotliwości od 20 do 200 kiloherców (Khz). Ludzie nie słyszą dźwięków nietoperzy, ponieważ ludzkie słyszenie osiąga szczyt około 20 Khz. Jest to głośny dźwięk w przedziale od 50 do 120 decybeli, który byłby jak alarm dymny wychodzący około 4 cali od ucha.
Magazyn Scientific American donosi, że odwołania do echolokacji charakteryzują się intensywnością (poziom decybeli), częstotliwością i czasem ich trwania. Większość nietoperzy wykorzystuje kombinację echolokacji o niskiej i wysokiej częstotliwości, aby poinformować ich o wielkości, zasięgu, pozycji, prędkości i kierunku lotu ofiary. Mózgi i uszy nietoperza są niezwykle wrażliwe na zmiany częstotliwości i mogą wyzerować owady o metr w odległości około sześciu milisekund. Różne rozmiary, kształty, fałdy i zmarszczki w uszach nietoperzy są uważane za ważną część zdolności nietoperza do wykrycia i zrównania ofiary.
