Dyfuzja kulturowa odbywa się za pośrednictwem mechanizmów, w tym migracji ludzi, małżeństw międzykulturowych lub wymiany kulturalnej za pośrednictwem listów, książek lub mediów elektronicznych. Jest to zjawisko, w którym określone koncepcje kulturowe, idee lub technologie rozprzestrzeniają się z jednej kultury do drugiej. Wszystkie mechanizmy dyfuzji kulturowej podzielono na trzy typy: bezpośrednią, wymuszoną i pośrednią.
Bezpośrednia dyfuzja kulturowa ma miejsce wtedy, gdy dwie odrębne kultury graniczą ze sobą. Poprzez kontakty i interakcje, w tym handel, wydarzenia społeczne, małżeństwa lub działania wojenne, interesy i koncepcje kulturowe jednej kultury mieszają się z drugą.
Wymuszona dyfuzja kulturowa ma miejsce wtedy, gdy dominująca kultura narzuca zwyczaje i koncepcje na pokonaną kulturę poprzez podbój. Przykładem przymusowej dyfuzji jest chrystianizacja rodzimej ludności w Ameryce przez europejskich najeźdźców i imigrantów w XVI i XVII wieku. Etnocentryzm i wiara w wyższość własnej kultury grupy stanowią rdzeń przymusowej dyfuzji. Kultury wykorzystują te przekonania, aby uzasadnić nałożenie norm kulturowych.
Pośrednia dyfuzja kulturowa zachodzi pomiędzy dwiema kulturami, które nie mają bezpośredniego kontaktu, ale współdziałają za pośrednictwem pośrednika, w tym określonej populacji lub nawet całej kultury. Przykładem pośredniej dyfuzji jest obecność i popularność kuchni włoskiej w Stanach Zjednoczonych. Środki masowego przekazu i Internet służą jako pośrednicy kulturowi dzięki ich globalnej obecności i popularności.
