Nie ma jednoznacznych dowodów na całkowite wyjaśnienie powstawania miki, ponieważ proces ten jest nadal przedmiotem badań naukowych od 2015 r. Jednakże uważa się, że tworzenie miki jest ściśle związane z brakiem skalenia ortoklazmu w pegmatytach, gdzie minerał występuje głównie.
Mika jest ważnym składnikiem skał magmowych i metamorficznych, takich jak granit i łupek. Ze względu na swój iskrzący wygląd fizyczny, minerał jest popularnie znany pod różnymi nazwami, w tym kot-złoto, glista, katzengold, kot-srebro i połysk. Mika, która należy do krzemianowej grupy minerałów, składa się głównie z glinokrzemianu i alkaliów hydroksylowych. Niektóre odmiany miki zawierają żelazo, lit, magnez i pierwiastki śladowe: mangan, fluor, bar i wanad.
Mika ogólnie charakteryzuje się kruchością, która łatwo rozdziela się na cienkie warstwy lub płaskie płyty wzdłuż jej jednokierunkowego rozkładu. Ten minerał powszechnie występuje jako krystaliczne arkusze lub płyty w pegmatytach kwasowych, które tworzą się na obszarach o minimalnym trzęsieniu ziemi i aktywności wulkanicznej. Stopień nieobecności skalenia ortoklazowego w pegmatytach kwasowych jest typowy dla obfitości miki w szeregu minerałów.
Kolejną oznaką znaczących złóż miki jest wysokie występowanie turmalinu i zdegradowanego skalenia w pegmatytach. Niektóre z typowych form miki obejmują muskowit, flogopit, biotyt, lepidolit i paragonit.
