Usterka San Andreas została ukształtowana przez ruch płyt tektonicznych Ameryki Północnej i Pacyfiku, przesuwających się obok siebie w przeciwnych kierunkach. Ten ruch powoduje przemieszczenie obiektów po każdej stronie błędu, gdy narastają naprężenia z ruchu.
Ze względu na poziomy kierunek ruchu, usterka San Andreas jest klasyfikowana jako błąd transformacji lub ześlizgnięcia. Inne usterki są klasyfikowane przez ruchy pionowe. Jeśli ruch pionowy jest skierowany w dół, usterka jest sklasyfikowana jako normalna usterka. Pionowy ruch w górę tworzy błąd odwrotny.
Poziomy ruch tektonicznych płyt północnoamerykańskich i pacyficznych potwierdzają liczne formy terenu wzdłuż uskoku San Andreas. Przemieszczenie tych form terenu wyznacza boczne przejście płyt. Wada San Andreas jest otoczona wieloma innymi szczelinami i pęknięciami na powierzchni Ziemi, tworząc spadki i doliny, które podążają za ruchem głównej linii uskoku.
Niektóre obszary awarii pełzają nieprzerwanie codziennie, przesuwając się o kilka cali każdego roku. Pozostałe segmenty są zablokowane, zwiększając ciśnienie do momentu wybicia ciśnienia podczas trzęsienia ziemi. Poważne trzęsienia ziemi powodujące utratę życia i miliony dolarów w wyniku uszkodzeń powstały wzdłuż linii uskokowej.
