Według National Oceanographic and Atmospheric Administration, powodem, dla którego rozbieżne granice płyt na grzbietach środkowego oceanu nie powodują przerw w skorupie ziemskiej, jest to, że kiedy płyty odsuwają się od siebie, pozwalają na magmę od dołu i tworzą nowy kamień. Na każdym z tych grzbietów tworzy się stale nowa dno oceaniczne, wypełniając wszelkie potencjalne luki.
Tektoniczne płyty Ziemi są ciągle w ruchu. Kiedy dwie płyty zderzają się, tworzą zbieżną granicę, albo uginając się, albo wymuszając jeden pod drugim. Kiedy dwie płyty odsuwają się, tworzą rozbieżną granicę, otwierając szczelinę w skorupie ziemskiej. Jednak każda szczelina otwarta w skorupie jest szybko wypełniana od dołu, z powodu obecności stopionej magmy w płaszczu Ziemi. Każda redukcja ciśnienia spowodowana otwarciem nowej szczeliny zostaje szybko wypełniona, tworząc nowy materiał na skorupę ziemską.
Magma znajdująca się na tych środkowo-oceanicznych grzbietach jest zwykle bardziej lepka niż magma, która unosi się wewnątrz wulkanów. Zamiast tworzenia dużych gór i wysp, grzbiety zwykle tworzą stosunkowo płaskie struktury, gdy płyty odsuwają się od siebie. Zwykle grzbiet wytwarza co roku od 25 do 100 milimetrów nowej skorupy dzięki tej metodzie.
