Najbardziej popularną teorią dotyczącą tworzenia się Księżyca jest to, że planetoidę wielkości Marsa uderzyło w Ziemię i wyrzuciło stopione zanieczyszczenia na orbitę około 40 milionów lat po stworzeniu układu słonecznego, jak donoszą naukowcy z National Aeronautics and Space Administracja (NASA). Nazywa się to teorią wielkich wpływów.
Szczątki z kolizji zostały połączone razem przez grawitację, a te wyrzucone cząstki złączyły się, tworząc księżyc. Początkowo zarówno Ziemia, jak i księżyc obracały się bardzo szybko na swoich osiach, ale od tego czasu zwolniły. Hipoteza wielkiego uderzenia wyjaśnia, dlaczego księżyc składa się z lżejszych elementów bez ciężkiego rdzenia. Ten model matematyczny wyjaśnia również, dlaczego orbita Księżyca była zawsze zablokowana przez tę samą twarz w stosunku do Ziemi przez cały czas.
Istnieją dwie inne teorie dotyczące powstawania księżyca na Ziemi. Jednym z nich jest to, że Księżyc powstał w tym samym czasie co Ziemia, ponieważ cząsteczki gromadziły się razem podczas formowania się Układu Słonecznego. Jeśli to prawda, to naukowcy są przekonani, że księżyc byłby gęstszy.
Inna teoria formacji księżycowej obejmuje grawitację Ziemi przechwytującą księżyc przechodzący przez planetę. W ten sposób Mars otrzymał dwa księżyce. Naukowcy sądzą, że gdyby tak księżyc pojawił się na orbicie Ziemi, ciało niebieskie nie byłoby sferyczne, ani też nie byłoby księżyca z ekliptyką Ziemi.
