Rafael przyczynił się do Renesansu poprzez obrazy, freski i architekturę, którą stworzył i zaprojektował przez całą swoją karierę. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych artystów tego okresu, razem z Michelangelo i Leonardo da Vinci.
Raphael urodził się w 1483 roku i studiował u malarza Perugino w Umbrii we Włoszech. Jeden z najwcześniejszych obrazów Rafaela, "Wesele Dziewicy", jest hołdem dla malarstwa Perugino, który obejmuje ten sam temat. Prace Perugino podkreślały grację, jasne i czyste kolory, a Rafael nauczył się i doskonalił swoje techniki.
Następnie Rafael przeniósł się do Florencji, gdzie był pod wpływem malarza Masaccio. Od tego malarza Rafael nauczył się, jak lepiej grupować swoje postacie w pracy. Uczył się także technik od Michała Anioła i Leonarda. Podczas gdy Raphael był we Florencji, namalował The Entombment, The Madonna of the Meadow i inne dzieła.
Historyk sztuki uważa najwspanialsze dzieła Raphaela za spóźnione w swoim krótkim życiu. Malował freski w Watykanie dla papieża Juliusza II. Wśród nich są Szkoła Aten i Parnassus. W 1514 r. Papież Leon X nazwał go głównym architektem kościoła św. Piotra w Rzymie.
Wśród wielkich dzieł Rafaela są jego Alba Madonna, Galatea i Portrait of Castiglione. Raphael zmarł w 1520 r.
