Według CK-12, zaklinowanie lodu powoduje, że skały są czynne, ponieważ woda rozszerza się, gdy zmienia się z formy płynnej w postać stałą. Z czasem zmiany w formie rozdzielają kamień. Z tego powodu zaklinowanie lodu jest bardzo skuteczne w wietrzeniu skał.
Klinowanie się lodu jest powszechne w regionach, w których woda może przekroczyć lub obniżyć temperaturę krzepnięcia, np. w regionach górskich, takich jak Sierra Nevada, jak podaje CK-12. Kiedy woda w postaci płynnej zamarza tworząc stały lód, zwiększa swoją objętość. CK-12 wyjaśnia, że można to zaobserwować, gdy zamarznięta woda w tacce na kostki lodu znajduje się na wyższym poziomie niż woda w stanie ciekłym, kiedy była, lub gdy puszka sody pozostawiona w zamrażarce rozszerza się i zgina. Zaklinowanie lodu jest wynikiem rozszerzania się wody, gdy przechodzi ona z formy płynnej do postaci stałej. Gdy pogoda będzie ciepła, woda przedostanie się do pęknięć w skałach. Woda w pęknięciach zamienia się w lód, gdy temperatura spadnie poniżej zera. Lód zajmuje więcej miejsca i z czasem rozdziela kamień. Na skraju zboczy można znaleźć duże stosy skał rozłupanych przez wloty lodu, które stają się luźne i zsuwają się po zboczach, zgodnie z CK-12.
