Rośliny pustynne wzmacniają i maksymalizują swoje szanse na przeżycie w suchych środowiskach poprzez behawioralne i fizyczne mechanizmy adaptacyjne. Podobnie jak zwierzęta pustynne, rośliny pustynne, takie jak kaktus, agawa i koniczyna sowa, stosują różne, ale skuteczne strategie adaptacyjne, w tym tolerancję na suszę, soczystość i unikanie suszy. Techniki te umożliwiają przetrwanie organizmów tubylczych i ich rozwój na suchej pustyni, choć te same mechanizmy uniemożliwiają im adaptację w innym środowisku.
Rośliny pustynne różnią się znacznie od roślin z lasów deszczowych lub innych regionów. Mają gęste, cierniste ciała i drobne liście, które w odróżnieniu od innych roślin rzadko są jasnozielone. Na przykład freatofity są roślinami odpornymi na suszę o bardzo długich korzeniach, które umożliwiają im uzyskanie wody z pobliskiego poziomu wody. Soczysta roślina, kaktusy przechowują wodę w swoich mięsistych liściach, co pozwala im wchłaniać duże ilości wody w krótkim czasie. Niektóre rośliny pustynne pozostają uśpione w suchych lub mokrych porach roku. Pustynne słoneczniki to roczne kwiaty, które przestają istnieć w niesprzyjających warunkach. Kończą swój cykl rozmnażania podczas pory deszczowej, a następnie umierają po zużyciu całej energii do produkcji nasion.
Wiele roślin może nie rozwijać się, a nawet przetrwać w suchym lub zimnym pustynnym środowisku, ale zwierzęta i rośliny, które całe swoje życie spędzają w tego rodzaju środowisku, mogą żyć i kwitnąć na pustyniach, nawet podczas najbardziej ekstremalnej pogody.
