Warstwa ozonowa jest uszkadzana przez zanieczyszczenia w powietrzu, które są w większości wytwarzane przez człowieka, takie jak chlor i brom. Uszkodzenie ozonem występuje w stratosferze i troposferze. Niższe zanieczyszczenie w troposferze ma wiele takich samych przyczyn, jak górne zniszczenie, ale powoduje bardziej widoczne i zdrowotne problemy niż uszkodzenie stratosfery.
Uszkodzenie niższej atmosfery jest w rzeczywistości wzrostem tego, co jest uważane za zły ozon. Ten ozon uszkadza rośliny i powoduje problemy z oddychaniem u niektórych osób. Jedną z najczęstszych tego postaci jest smog i często jest produkowany z samochodów. Istnieje wiele zdjęć miast, takich jak Los Angeles, gdzie powietrze wydaje się brązowe od smogu i zanieczyszczenia powodowane przez dużą liczbę ludzi i samochodów w mieście. Miasto wysyła nawet ostrzeżenia o smogach, aby ostrzec ludzi, gdy poziom zanieczyszczenia jest niebezpieczny dla osób podróżujących z problemami z oddychaniem.
Uszkodzenie górnych warstw atmosfery i tak zwany dobry ozon ma bardziej długoterminowy wpływ na planetę. Wraz z utratą górnego ozonu zmniejsza się ochrona Ziemi przed promieniami UV i zwiększa się ryzyko genetycznych uszkodzeń. Podjęto pewne próby ograniczenia emisji, aby spowolnić uszkodzenia, takie jak regulacja pojazdów i usuwanie typów aerozoli o wysokiej zawartości CFC, ale pozostaje wiele dyskusji na temat właściwego sposobu postępowania w celu rozwiązania problemu.
Chlorofluorowęglowodory i inne gazy, które mogą uszkodzić warstwę ozonową, są wysoce regulowane. W latach 70. i 80. XX w. Zubożenie warstwy ozonowej wiązało się z tymi gazami, a kraje na całym świecie podpisały traktaty w celu ograniczenia lub wyeliminowania ich użycia. Jednak atomy chloru i bromu mogą przetrwać w atmosferze przez dziesięciolecia przed zniszczeniem, co doprowadziło do dalszego zubożenia warstwy ozonowej długo po wprowadzeniu przepisów.
Zubożenie warstwy ozonowej doprowadziło do zmniejszenia grubości i zmniejszenia zdolności do blokowania promieniowania ultrafioletowego. Istnieją również luki w warstwie ozonowej, szczególnie w regionie Antarktydy. Dziura w warstwie ozonowej waha się przez cały rok, czasem rozszerzając się na części Ameryki Południowej. Ci, którzy znajdują się w regionach dotkniętych dziurą ozonową, są narażeni na zwiększone ryzyko zachorowania na raka. Dziura ozonowa może być również szkodliwa dla upraw i zwierząt gospodarskich.
