W 1666 r. sir Isaac Newton odkrył optykę, badając światło odbitego od kryształowego pryzmatu i obserwując, że światło składa się z pełnego spektrum kolorów. W 1704 r. opublikował książkę opisującą jego odkrycia "Opticks."
W 1668 r. Isaac Newton wynalazł pierwszy teleskop odbijający, znany obecnie jako teleskop Newtona. Towarzystwo Królewskie poprosiło go, aby zademonstrował swój wynalazek w 1671 roku. Zainteresowanie jego teleskopem odbijającym światło skłoniło go do opublikowania szczegółowych notatek, zatytułowanych "On Colour". Ta publikacja stanowiła podstawę dla "Optick".
Newton jako pierwszy zaczął badać światło załamane podczas wykładów w latach 1670-1672. W tym czasie zauważył właściwości światła i koloru. Był w stanie zrekonstruować załamane światło w białe światło i ostatecznie stwierdził, że kolorowe światło zachowuje swoje właściwości, niezależnie od tego, jak jest rozpraszane. Ten wniosek potwierdził, że obiekty nie generują własnego koloru, ale ten kolor jest zamiast tego wynikiem interakcji obiektu z kolorowym światłem.
Z tych obserwacji powstała "Teoria koloru Newtona", która skłoniła Newtona do rozpoczęcia pracy nad własnym teleskopem, aby udowodnić swoją teorię. W 1699 r. Isaac Newton wynalazł odbicie kwadrantu, aby zmierzyć odległość między księżycem i gwiazdami, a następnie poddał test swojej teorii koloru.
