Soczewka załamuje światło, zwalniając ją i wyginając ją względem "normalnej" linii, linii pod kątem prostym do powierzchni soczewki. Gdy światło przechodzi przez dalekie z boku obiektywu i przyspiesza, odchyla się od "normalnego", jeszcze bardziej załamując.
Gdy punkt skupienia znajduje się za soczewką, tak jak wtedy, gdy dana osoba patrzy na obiekt, światło przesuwa się w kierunku jego okularów lub soczewek kontaktowych w równoległych liniach. Kiedy promienie światła trafią w obiektyw, nie przemieszczają się już w powietrzu; zamiast tego podróżują przez solidne, ogólnie szklane lub plastikowe. Zwiększona gęstość tej nowej substancji spowalnia światło; nawet jeśli zmiana prędkości jest nieskończenie mała, wystarczy zmienić ścieżkę promienia światła.
Nowa ścieżka promienia światła dopasowuje się do "normalnej" linii - linii prostopadłej do powierzchni soczewki. Promień światła nie obraca się, aby podążać za linią, ale zamiast tego przyjmuje kąt między linią prostą a linią prostopadłą. Po drugiej stronie soczewki, wyprowadzenie soczewki powoduje kolejną zmianę prędkości, ponieważ gęstość jego środowiska zmniejszyła się po raz kolejny. Promień światła wykonuje kolejny obrót, kierując się do innych dawnych równoległych promieni świetlnych w ognisku.
