Korzystanie ze zwiększonej skali Fujita (EF) powoduje, że tornado może mieć prędkość wiatru ponad 200 mil na godzinę. Skala EF klasyfikuje tornada w zależności od rozmiaru powodowanych przez nie obrażeń i nie są one rzeczywiste pomiary prędkości wiatru.
Skala EF została nazwana na cześć dr Teda Fujity, naukowca z University of Chicago, który opracował pierwszą wersję skali w 1971 roku. Skala nazywana jest także skalą "F". National Weather Service oficjalnie przyjęła go w 2007 roku.
Skala EF zmienia się z F-0 na F-5, przy czym F-0 to najwolniejsza prędkość wiatru, a F-5 jest najwyższa. Klasyfikacja prędkości jest następująca:
- F-0: wiatry od 65-85 mph
- F-1: wiatry od 86-110 mph
- F-2: wiatry od 111-135 mph
- F-3: wiatry od 136-165 mph
- F-4: wiatry od 167-200 mph
- F-5: wieje ponad 200 mph
Ponieważ nie jest możliwe uzyskanie dokładnego naukowego pomiaru prędkości wiatru w tornadach, prędkość wiatru zależy od obrażeń. Ponieważ standardy budowlane są różne, zaktualizowana wersja skali zawiera szczegółowe opisy uszkodzeń 28 typów budynków i obiektów.
Przykład obrażeń opisowych w małej stodole zawiera ośmiogodzinny dekret o skali obrażeń. Jeden wskazuje minimalny próg uszkodzeń wizualnych. Pięć oznacza zawalony dach, a osiem oznacza całkowite zniszczenie budynku.
