Traktat wersalski pod koniec I wojny światowej przyznał Włochom miejsce w Lidze Narodów, udział w niemieckich reparacjach wojennych i kontrolę nad tyrolskim regionem Austro-Węgier. Włochy spodziewały się znacznie więcej, podsycając niechęć, która doprowadziłaby do powstania faszyzmu.
Włochy weszły w I wojnę światową po stronie aliantów w wyniku Traktatu Londyńskiego w 1915 roku. Traktat ten obiecał Włochom ogromne terytorium, w tym ziemie wzdłuż granicy z Austro-Węgrami, wyspy w Adriatyk, części Albanii i terytorium w Imperium Osmańskim. Kiedy wojna się skończyła, Włochy oczekiwały, że traktat zostanie uhonorowany, ale byłoby to sprzeczne z suwerennością kilku grup w regionie. Alianci byli także rozczarowani występem Włoch w wojnie, więc zmniejszyli nagrody, jakie otrzymają Włochy. W odpowiedzi Włosi wycofali się z negocjacji traktatowych na pewien czas, ale ostatecznie zaakceptowali oferowane warunki.
Traktat wersalski był niewiarygodnie niepopularny we Włoszech i podsycał w tym kraju nastroje anty-brytyjskie, antyfrancuskie i antyamerykańskie. Benito Mussolini później wykorzystał tę złość podczas swojego dojścia do władzy, a postrzegane przez Włochy złe traktowanie było jednym z powodów, dla których wspominał o wejściu Włoch w II wojnę światową po stronie Niemiec.
