Termin "Manifest Destiny" został po raz pierwszy użyty w 1845 roku, aby odwołać się do powszechnego przekonania, że przedsiębiorczy pionierzy mieli boskie prawo do rozszerzania się ze wschodniego wybrzeża na zachodnie wybrzeże kontynentalnych Stanów Zjednoczonych. Trzeba było zająć się plemionami indiańskimi, które utrudniają to wielkie przeznaczenie.
Bezpośrednim skutkiem fali nacjonalizmu, który wstrząsnął krajem i rosnącego zapotrzebowania ze strony europejskich Amerykanów na więcej ziemi, na której mogliby się osiedlić, prezydent Andrew Jackson podpisał indyjską ustawę o przeprowadzce w dniu 28 maja 1830 roku. Polityka dała Jacksonowi prawo negocjować traktaty o usuwaniu z niektórymi plemionami. Traktaty te zmusiły ich do oddania ziem na wschód od Mississippi i przeniesienia się na zachód do obszarów specjalnie dla nich delegowanych. Niektóre plemiona poszły spokojnie, a inne nie chciały opuścić swoich ojczyzn. Druga Wojna Seminoli spowodowała śmierć tysięcy ludzi, a brutalny marsz na Cherokee na zachód zakończył się około 4 000 zgonów z powodu głodu, wycieńczenia, chorób i narażenia.
