Stany Zjednoczone odrzuciły traktat wersalski z powodu sprzeciwu grupy senatorów zwanych niewiernymi, którzy wierzyli, że zgodnie z warunkami traktatu, Stany Zjednoczone stracą zbyt dużą autonomię w stosunku do Ligi Narodów. Wszyscy niedołączeni byli wrogami prezydenta Woodrowa Wilsona, który początkowo bronił Ligi Narodów i pomagał komponować szczegóły traktatu.
W 1919 r. traktat wersalski dotarł do Senatu z okazji ratyfikacji. Większość Demokratów poparła traktat, ale Republikanie byli podzieleni. Poza Irreconcilables, druga grupa republikanów zwana rezerwistami pod dowództwem senatora Henry'ego Cabota Lodge'a, oświadczyła, że poprze traktat, gdyby dokonano pewnych zmian. Kiedy Lodge utworzył koalicję z pro-traktatowymi demokratami i przedłożył poprawiony traktat z 14 poprawkami do Senatu, Wilson przekonał Demokratów, by go odrzucili. Ostateczne głosowanie w Senacie było znacznie mniejsze niż większość dwóch trzecich potrzebna do ratyfikacji traktatu. Po raz pierwszy Senat odrzucił traktat pokojowy.
Ponieważ Senat USA nigdy nie ratyfikował traktatu wersalskiego, Stany Zjednoczone podpisały odrębne traktaty z Niemcami w 1921 i 1922 roku, które umożliwiły Stanom Zjednoczonym pomoc w odbudowie Niemiec jako narodu poza ścisłym nadzorem Ligi Narodów. /p>
