Królicze nory, zwane także norami, mają główne wejście otoczone kopcem brudu, które prowadzi do często skomplikowanej serii podziemnych komór. Mogą istnieć również dodatkowe wejścia bez kopców. Króliki żyją w grupach, a głębokość nory może sięgać blisko 10 stóp pod powierzchnią i sięgać prawie 150 stóp.
Żywe komory wewnątrz nory mogą mieć wysokość od 1 do 2 stóp. Grupowanie dziur królika jest określane jako warren. Ameryka Północna jest domem dla ponad połowy światowej populacji królików. Lasy, lasy, łąki, tereny podmokłe, pustynie i łąki służą jako siedliska dla królików. Królik europejski, oryctolagus cuniculus, preferuje suche obszary z miękką glebą, gdzie łatwiejsze jest kopanie. Króliki nauczyły się także koegzystować z ludzkimi populacjami i można je znaleźć w lokalnych parkach, trawnikach, ogrodach i cmentarzach w miastach.
Króliki są zwierzętami roślinożernymi iw zasadzie nocnymi. W nocy zostawiają swoje nory, szukając pożywienia i wracają wczesnym rankiem. Ponieważ są to drapieżne zwierzęta i polowane przez lisy, borsuki i inne większe zwierzęta, są niezwykle wrażliwe na otoczenie. Grzebanie to jeden ze sposobów, w jaki próbują uniknąć drapieżnictwa. Mają także pole widzenia o szerokości 360 stopni i będą, podobnie jak inne zwierzęta drapieżne, przesypiać z otwartymi oczami.
