Ustawa o cukrach z 1764 r. zakłóciła handel między amerykańskimi koloniami i francuskimi rynkami i była jednym z praw, które przyspieszyły i zakończyły się rewolucją amerykańską. Rosnąca rozbieżność między koloniami amerykańskimi a innymi Brytyjskie gospodarstwa w zakresie przestrzegania przepisów podatkowych zainspirowały Brytyjczyków do większego egzekwowania prawa.
Oficjalnie znana jako The American Revenue Act of 1764, tak zwana Ustawa o Cukrach była modyfikacją ustawy o cukrach i melasach z 1733 r., która wprowadziła podatek od każdego galonu importowanej obcej melasy. Jednak korupcyjne praktyki powstrzymywały kupców z kolonii przed płaceniem podatków. Zamiast tego kolonialni kupcy importowaliby tańsze melasy z francuskich zachodnich Indii. Mimo że Ustawa o Cukrze obniżyła podatek od melasy o połowę, fakt, że w dużej mierze nie był wypłacany, oznaczał, że był to nowy wydatek dla wielu kupców.
W rezultacie handel spadł między koloniami amerykańskimi a francuskimi na zachodniej półkuli, co oznacza, że kolonialne firmy produkujące drewno i produkujące sery, mąkę i inne produkty rolne miały mniej kupujących. Eksport spadł, podobnie jak dostępna gotówka na zakup wyprodukowanych towarów z Wielkiej Brytanii. Wraz z Ustawą o Walucie, Ustawa o Cukrownictwie wywołała pewien bunt, który zainspirował nałożenie Ustawy Stempelowej, Aktów nie do przyjęcia i innych przepisów reakcyjnych z Wielkiej Brytanii, prowadzących ostatecznie do rewolucji amerykańskiej.
