Energia zmienia się z jednej formy w drugą poprzez interakcję z obiektami w swoim środowisku, które opierają się wpływowi tej energii. Podobnie jak energia elektryczna podróżująca przez nadprzewodnik, nie wszystkie interakcje powodują transformację energii. Tylko te interakcje, w których obiekty opierają się w pewien sposób energii, powodują transformacje energii, a opór jest dosłownie transformacją tej energii.
Z wyjątkiem bardzo niewielu okoliczności, takich jak w nadprzewodniku, wszystkie interakcje energetyczne wywołują pewien opór. Powietrze jest lekko odporne na przenikanie światła, a także ruch obiektów w nim. Tylko kilka materiałów w bardzo specyficznych warunkach nie zapewnia pewnego oporu prądom elektrycznym. We wszystkich takich przypadkach właściwość ta nazywa się oporem, ponieważ te przedmioty i substancje oznaczają, że więcej energii musi być emitowane w jednym miejscu, niż energia tego samego rodzaju jest odbierana w dowolnej odległości od źródła. Wielkość spadku odpowiada opornemu obiektu lub substancji.
Doskonałym przykładem jest żarówka, która działa poprzez opór elektryczny. Prąd płynący przez przewody do żarówki doświadcza jedynie minimalnego oporu i niewielkiej transformacji energii. Jednakże włókno jest znacznie cieńsze i ma znacznie mniej przestrzeni dla elektronów do przejścia, a nadmiar energii elektrycznej nie znika. Zamiast poruszać elektrony, ich energia wzbudza atomy samego żarnika, powodując ich nagrzanie i emitowanie światła.
