W okresie renesansu Florencja była miastem-państwem rządzonym przez potężne rodziny. System klasy społecznej charakteryzowały cztery klasy: szlachta, kupcy, klasa średnia i klasa niższa. System miast-państwo był bardziej demokratyczny niż inne systemy w Europie w tamtej epoce, ponieważ status był przede wszystkim determinowany okupacją, a nie rodziną.
Szlachta Włoch posiadała większość ziemi i władała miastem. Mieli konflikty z kupcami, którzy byli drugą najwyższą klasą rankingową. Miasta-państwa Włoch były tętniącymi życiem centrami handlu i handlu, dzięki czemu ludzie mogli zdobywać bogactwo dzięki takim transakcjom, jak produkcja, bankowość i wytwarzanie odzieży. Te zawody były pracami chronionymi przez rząd zwanymi cechami. Stworzyło to okazję do wspinaczki społecznej, która sprawiła, że szlachta stała się niekomfortowa.
Klasy średnie we Florencji to głównie sklepikarze i wykwalifikowani robotnicy, tacy jak murarze. Najniższa klasa składała się z niewykwalifikowanych robotników. Nie mieli oni bezpieczeństwa pracy i często mieli niebezpieczne warunki pracy.
Jedną z najbardziej znanych rodzin w całej renesansowej Europie była rodzina Medici z Florencji. Rodzina Medici była patronem wielu wielkich artystów i muzyków renesansu, co pomogło rozwinąć się kulturze Włoch w tamtych czasach. Większość wielkich włoskich artystów wywodzi się od kupców i rzemieślników.
