Zachowanie wrodzone jest instynktowne i genetyczne, a zachowanie wyuczone to zachowanie, które musi być bezpośrednio nauczane lub uczone na podstawie doświadczenia. Oba typy zachowań występują u większości gatunków zwierząt, w tym u ludzi.
Wrodzone zachowanie nie jest nauczane, a jednostka rodzi się z tą wiedzą. Oznacza to, że nawet jeśli dana osoba jest wychowywana z dala od innych iw odosobnieniu, nadal wykazuje takie zachowania. Te zachowania działają tak samo w każdym z osobna. Niektóre przykłady wrodzonego zachowania to odruchy, rytuały godowe i pewne reakcje na bodźce, takie jak owady lecące w kierunku światła. Stosunkowo proste zwierzęta, takie jak owady, polegają głównie na zachowaniu wrodzonym.
Poznane zachowanie wymaga zewnętrznego bodźca, aby osoba mogła wykonać zachowanie. Nauka ignorowania rzeczy, takich jak regularny głośny dźwięk lub reagowanie na konkretny bodziec w sposób inny niż wrodzona reakcja, to przykłady wyuczonych zachowań. Klasyczne uwarunkowanie to wyuczone zachowanie, które uczy jednostkę łączenia dwóch wcześniej niezwiązanych z nią bodźców. Nie można odziedziczyć wyuczonego zachowania i przekazać je innym uczniom poprzez nauczanie zachowania. Wyuczone zachowanie można zmodyfikować w celu dostosowania do nowych warunków. Ludzie polegają bardziej na nauce niż na zachowaniu wrodzonym.
